(c) Emy Elleboog
Vanwaar komt het Afstammingscentrum?
Weten wie je bent en waar je vandaan komt, is niet voor iedereen even vanzelfsprekend. Donorkinderen, adoptiekinderen of kinderen die hun ouders of familie nooit gekend hebben, kunnen daardoor met heel wat vragen worstelen. “Niet weten waar je vandaan komt kan het moeilijker maken te weten waar je naartoe gaat. Het gaat dan om medische informatie die je pas veel later krijgt, maar ook het gevoel ergens thuis te horen. De impact op het mentaal welzijn is moeilijk te onderschatten”, zegt Perdaens.
De Vlaamse Regering richtte vier jaar geleden het Afstammingscentrum op om een antwoord te bieden op de vele vragen. “Ze leveren geweldig werk, maar worden overspoeld door hulpvragen. De oprichting kwam dus geen dag te vroeg,” stelt Perdaens.
Het Vlaams regeerakkoord voorziet een verdere uitbouw van het Afstammingscentrum. Naast de voorziene extra personeelsleden, stelt de N-VA nog twee aanpassingen voor.
Nood aan betrouwbare informatie
Een deel van de vragen die het Afstammingscentrum krijgt, zijn vaak louter informatief. Het ontsluiten van algemene informatie kan alvast antwoorden bieden op die vragen, maar op dit ogenblik ontsluit de website van het Afstammingscentrum die informatie niet. Volgens Perdaens moet dat op korte termijn wel kunnen. “We zitten in een informatietijdperk, alles is wel ergens te vinden. Maar of die informatie betrouwbaar is en hoe je er terechtkomt, is niet voor iedereen even duidelijk. Een betrouwbare instantie die de informatie aanbiedt, zou een grote meerwaarde kunnen bieden.”
Lotgenotencontact
Het Afstammingscentrum voorziet in psychologische ondersteuning voor wie een traject bij hen start. Maar op die start is het dus een jaar wachten. Dat wachten kan wegen op mensen die worstelen met vragen over hun afstamming. “We weten dat lotgenotencontact erg waardevol kan zijn. Een luisterend oor treffen en horen dat je niet alleen staat met jouw problemen. Dat kan mensen al veel houvast bieden. Ook mensen die nog wachten op een traject zouden daar al gehoor kunnen vinden,” besluit Perdaens.
