Weten wie je bent en waar je vandaan komt, is niet voor iedereen even vanzelfsprekend. Donorkinderen, adoptiekinderen of kinderen die hun ouders of familie nooit gekend hebben, kunnen daardoor met heel wat vragen worstelen. “Niet weten waar je vandaan komt kan het moeilijker maken te weten waar je naartoe gaat. Het gaat dan om medische informatie die je pas veel later krijgt, maar ook het gevoel ergens thuis te horen. De impact op het mentaal welzijn is moeilijk te onderschatten. Om een antwoord op de vele vragen te bieden, richtte de Vlaamse Regering vier jaar geleden het Afstammingscentrum op. Ze leveren geweldig werk, maar worden overspoeld door hulpvragen. De oprichting kwam dus geen dag te vroeg,” stelt Perdaens.
Deze bestuursperiode zal het Afstammingscentrum verder uitgebouwd worden, zo voorziet het regeerakkoord. Naast de voorziene extra personeelsleden, stelt de N-VA nog 2 aanpassingen voor.
“Een deel van de vragen zijn vaak louter informatief. Hoe verliep zo’n proces? Wat is het wettelijk kader? Wat mag wie verwachten? Welke informatie is waar te vinden? Dat zijn vragen die al beantwoord zouden kunnen worden tijdens de wachtperiode en die niet allemaal een intakegesprek vergen. Het ontsluiten van algemene informatie kan alvast antwoorden bieden op die vragen”, vertelt Perdaens. Op dit ogenblik ontsluit de website van het Afstammingscentrum die informatie niet. Volgens Perdaens moet dat op korte termijn wel kunnen. “We zitten in een informatietijdperk, alles is wel ergens te vinden. Maar of die informatie betrouwbaar is en hoe je er terechtkomt, is niet voor iedereen even duidelijk. Een betrouwbare instantie die de informatie aanbiedt, zou een grote meerwaarde kunnen bieden,” geeft ze aan.
Het Afstammingscentrum voorziet in psychologische ondersteuning voor wie een traject bij hen start. Maar op die start is het dus een jaar wachten. Dat wachten kan wegen op mensen die worstelen met vragen over hun afstamming. “We weten dat lotgenotencontact erg waardevol kan zijn. Een luisterend oor treffen en horen dat je niet alleen staat met jouw problemen. Dat kan mensen al veel houvast bieden. Ook mensen die nog wachten op een traject zouden daar al gehoor kunnen vinden,” besluit Perdaens.
